تعیین سن بقایای اسکلتی به روش آمینو اسیدها

◄   تعیین سن به روش آمینو اسیدها:

در این روش می‌توان با محاسبه نسبت آمینو اسیدهای D (راست گرد) به آمینو اسیدهای نوع L (چیگرد) در فسیلهای کواترنری (استخوان مهره داران و صدفها) تعیین سن نمود. در طی بررسی و مطالعات دهه 1970مشخص شد که با کاربرد عملی فرایند آمینو اسید و راسمیزیشن (racemization) می‌توان سن بقایای اسکلتی فسیل شده را به دقت مشخص کرد. در پروتئین موجودات زنده نسبت اسیدهای آمینه نوع L صد در صد می‌باشد.

پس از مرگ جاندار طی فرایند راسمیزیشن، آمینو اسیدهای نوع L به نوع D تبدیل میشود. نسبت نوعD  به نوع L در باقیمانده‌های اسکلتی با گذشت زمان افزایش پیدا می‌کند تا نسبت L/D برابر 1 گردد. اما بر خلاف روشهای تجزیه و تخریب رادیو متریک نسبت L/D قابل برگشت است.

بهر حال با محاسبه با این نسبت نیز می‌توان سن نمونه را تعیین کرد. در این روش مقادیر جزیی از نمونه را باید بکار گرفت. این روش در تعین فسیلهای انسانی اولیه و آثار دریایی باقیمانده از چند هزار سال اخیر کاربرد فراوانی دارد.

دستگاه فلزیاب